امیرمحمد جان یکسالگیت مبارک

بالاخره انتظار ما سراومد و امیری یکساله شد

اماااااااااااااا اما دریغ از اینکه رو دوتا پا بایسته چه رسد به قدم زدن که خوابش مادر جون رو هیجان زده کرده

ومنو در انتظار تعبیر این خواب شیرین مبهوت گذاشته.

خلاصه منی که حدس میزدم امیری رو مثل کف دستم میشناسم و با شناختی که از اون داشتم فکر میکردم جشن تولدش فوق العاده براش مسرت بخشه واسه اینکه شادیشو دو چندان کرده باشم زنگ زدم درمانگاه و اصرار کردم از خیر واکسن یکسالگیش اونم تو روز و شب تولدش بگذرن و اونام گفتن چون این واکسن هفته ای یکبار تزریق میشه پس یکشنبه هفته آینده بیارش و دختردایی ها و دختر خاله ها با تزئیناتشون جشن تولد امیری و داداش محمد(پسرخاله) رو که بخاطر مصادف شدن تولدش با ایام محرم و دلیل محکمتری که هرکسی میتونه حدس بزنه امشب همزمان با جشن تولد امیری و طبق معمول تو خونه آقایی برپا بود شکوهمند کرده بودند اما برخلاف تصور اینجانب امیری با اوقات تلخی و میل به خواب انتظار یک ساله من و نقشه هامو نقش برآب کرد هرچند ظرفیت خویشتنداری بعد از دریافت کادوها رو نداشت و در برابر کادو گرفتن فوق العاده ضعیف عمل کرد و بعد از دریافت اونا یه کم لبش رو به خنده مزین کردو شب تولدش رو تو خاطرات وبلاگش یه کم روسفید کرد اما در آخر مجبور شدم با فیگورایی که تو خواب اجباری بهش دادم چند تا عکس بگیرم و امروز چون عید قربان بود آتیله ها وقت نداشتند آتلیه بردنش موند واسه چند روز دیگه و من هیچ تصوری از عکس العملش تو اون روز ندارم چرا که مثل امشب افکار و اطمینانم به شناخت این گل پسر ضایع میشه عکسای زیرم به ترتیب اتفاقات امشب تو وبلاگ درج شده