رویداد چند ماهه

امیری و توقعاتش پاک منو از قید زمان و مکان فارغ کرده نمیدونم امروز چندمه دیروز چند شنبه بود ، دیشب چی خوردم فقط و فقط به امیرمحمد می اندیشم و با پیشرفت ابسیلونیش تو حرکت و جهشیش تو کلام برای خودم زمان و تقویم میسازم.

واکسن یکسالگی امیری و ماجراهاش که ماجرای کفشهای میرزا نوروز رو بایکوت کرده بود ( آخه سرما خورد و تا 12-10 روز نشد که واکسن بزنه) بالاخره شنبه 28 آبان تو یه مرکز بهداشتی دیگه ای تزریق شد و برخلاف همیشه که امیری رو مینداخت تو بستر و تب و درد رو براش به ارمغان میاورد ایندفعه براش انرژی زا شد و شیطونی هاش گل کرده بود .

دیگه اینکه الان سه هفته ای میشه امیری در یک اقدام یهویی رو پاش وایساد و همه رو ذوق زده کرد و الان سه هفته است ما رو مترصد دیدن اولین قدمهاش تو خماری گذاشته.

اولین بار 7 آذر امیری رو بردیم آرایشگاه و موهاشو کوتاه کردیم که با ماشین مشکلی نداشت اما به محض دیدن قیچی قالب تهی میکرد و بعدشم انتظار داشت آرایشگر بشینه رو صندلی و مو و قیچیشو بده دست امیری( تنها کاری که موفق نشد امتحانش کنه همین بود).

در مورد دندوناشم اینکه الان دو دنداون از فک پایین و دو تا از فک بالا جونه زده و دارن به شمار دندوناش اضافه میشن

لغات جدید امیری:

پلتاب (پریسا)

منم (مریم): که اسم منه و نام کوچیک منو صدا میکنه و به زن دائیش میگه مامان

دادا(داداش : که به محمد خاله میگه)

دایی دان( دایی جان)

دایی ددئید ( دائی سعید)

قاقد بادید ( ساکت باشین)

دس مس مزن( دست بهش نزن)

ایت نقونی ( اذیت نکنی)

و صدای حیوونا رم در میاره

گاوه میگه: ماما

ببئی میگه: بع بع

هاپو میگه: هاپ هاپ

کلاغه میگه: غا غا

جوجه میگه: با صدای خیلی ضعیف و نازکی میگه    جی جی

خروسه میگه قو قو لی قلی

پیشی میگه: مو مو

و مرغه میگه: اینو با کرکر خنده غیر قابل کنترلی میگه قد قد قدا(؟)

و اسبه میگه: سرشو به دو طرف بصورت افقی و بشدت تکون میده و میگه هی هی هی هی

دیگه اعضای بدنشو که میپرسی کجاست با تکون دادن و یا اشاره نشون میده

پا و دست و تلفظ میکنه

و عشق وافری به حیوونات خصوصا هاپو و جوجه داره و صدای بع بع گله گوسفند تو تلوزیون براش دلنوازترین برنامه هاست.

و دیگه با همه افراد خانواده نماز میخونه در حالت سجده هم میگه ایی لوله لوله لوله ( ذکر سجده شه)

به تسبیح میگه هپچی و موقع ذکر دونه های تسبیح رو میشمره و با حالت پچ پچ میگه الاه لا لا لا لا

و یکی از خاطراتش که واسه همه بازگو میکنه خاطره تصادف چند تا ماشین و جیغ کشیدن خودش از ترس بود

که میگه : دودود تتتتتتق( یعنی ماشینا بهم برخورد کردند و صدای تق دادن)  امیل ( یعنی امیر) با یه جیغ ممتد که لحظه به لحظه صداش بیشتر میشه میفهمونه که جیغ کشیده و ترسیده.

در آخر بلوف نکردم اگر بگم خاطر خواهاش هزار هزارن اینو همه اونایی که باهاش در تماسن میدونن اما ممکنه غرورشون اجازه اقرار نده

اینم چند تا از عکسای امیری