امیر و لغات جدید

امیری فرهنگ لغات مفصلی داره که البته تدبیری واسه سبک تلفظشون بکار نگرفته

که عبارتند از

شومیه(shomaiea)=سمیه

قالاقا=شکلات

قلاقا(کلاغا)               موچه=مورچه       آقال(آشغال، همچنین سطل آشغال)

شینب=زینب                گدو=گردو    دوجه=جوجه       شمین=زمین   

بادوووون=بادوم      شیام(shayam)=سلام     آقا گگه(gege)=آقا گرگه

به خودکارم میگه مووموو( چون اولین بار دادن دستش گفتن مووموو بکش(گربه)

پاقالال=پرتقال  ایال=خیار    شیل=شیر     دوگ=دوغ      باگ=باغ    آداس=آدامس و گاهی آژانس

گاژ=گز و گاز       یگال=یحچال      تبنون(tebenoon)=تلوزیون    نام=شام   ددون=دندون

تیک تاک=ساعت    بابایل=موبایل    ماچین=ماشین    باد=بادکنک   شبی=سبزی   کابولولل=کامپیوتر

تش(tosh)=ترشی  نینیام=نمیام  نوشا=نوشابه  حشنی=عسلی   بشنی=بستنی

و وقتی حوصله نداره و کسی سربه سرش میذاره با پشت دست هولش میده و میگه بلو بابا(برو بابا)

دیگه اینکه آقایی و مادری و ممانه(سمانه) ودایی جان چند روزیه رفتن مکه و امیر گاهی گوشی یکی رو برمیداره و میگه الو آقا کدایی(کجایی) باشو بیا(پاشو بیا) بعد به ما میگه آقای میاد ممانه میاد دایی جان میاد مامانی میاد و انصافا دلتنگشونم اونم ژییییییاد( بقول خودش زیاد)

ما هممون دلتنگیم ان شاءا... به سلامت و با قبولی عبادات و حاجت روا برگردن.(آمین)

چند تایی عکس از امیر با لباسای که خاله جونش از مکه براش آورده میذارم که یادگاری بمونه

امیری و باغ آقایی

امیر و بقول خودش قاددگ(قاصدک)

و این پسر بی ظرفیت که بمحض رسیدن به خونه گریه و زاری واسه رفتن به باغ راه میندازه و دوباره همه رو میکشونه تو باغ و جالبه هی هشدار میده گوچی گوچی( یعنی گوشی یادتون نره واسه عکس گرفتن)