سال93 مبارک باد.

سال 92 با همه خوب و بدش گذشت، مثه همه اتفاقایی که تو زندگیمون گذشت و لکه  و عطرش رو تن خاطراتمون باقی موند . بدی های که لکه ش سوهان روح و خوبی هایی که عطرش جلادهنده امیدمون به زندگی است.گذشت، گذشت و چه بسیار حادثه های ریز و درشتی که از ذهن ما لبریز شد و بیرون ریخت و اما تو ظرف میزان خدا باقی موند رفتن تا رسیدن به انتهای خطی که ما هم بهش می رسیم و باید جواب پس بدیم اما به راستی کی مسئول پاسخگویی به غصه های ایست که در سال 92 ما رو سوخت؟

واقعا اینجاست که باید سرودن شعر

حاصل عمرم سه سخن بیش نیست                 خام بدم پخته شدم سوختم

رو یه اثر خارق العاده دونست که حاصل سخن یک عمر رو در دو جمله کوتاه اسمیه و یه فعل که آه از نهاد آدم برمیاره خلاصه کرده

صدای شنیدن اواز پرندگان در یک صبح بهاری حادثه کمی نیست معجزه ای است که خدا با اون قدرتش رو به رخ بندگانش میکشه

آره سال 92 گذشت و امیدوارم سال 93 حرفی برای گفتن داشته باشه.

امیرم مثه بقیه به استقبال سال جدید رفت ( تو پرانتز بگم با موشک و فشفشه و ترقه) و ماهی های قزمز و طلایی که با مردن هر کدومشون یه قاچ از دل امیرو کنده میشد و انگشت اتهامش به سوی منی که عرضه درست کردن سوپ و شلغم واسه ماهی ها نداشتم اشاره می رفت

  شب دوم و سوم سال جدید من تو بیمارستان سپری شد بخاطر حالت مرگی که داشتم و با نوار قلب و آزمایش سپری شد که عاجزانه از خدا میخوام هیچوقت هیچوقت از اون حالی که تو این دوشب داشتم بهم نده اینو اینجا مینویسم و بیشتر توضیح نمیدم چون وصف نشدنیه و تو ذهنم چیزایی هست که همیشه باقی میمونه و یه روزی به زبون میاد.

امیر سرگرم دید و بازدیده گاهی با مامان و بابا و گاهی بدون ما و با مادری و آقایی ، البته بین ذوق و شوقایی که داره بهونه گیری و غر و لندهاییم داره که قضیه شاد بودنش رو واسه عید  لوث میکنه، راستی بعد از شش ماه موهاشو دوباره کوتاه کردیم با عنایت به قدم رنجه داداشی که الگوی شجاعت و اسوه صبر امیری بود.

چند تا از عکسای امیر رو کنار سفره هفت سین مشاهده بفرمایید: