از نگاه تا لبخند امیرمحمد

خیلی وقته به وبلاگ پسری سر نزدم . مدتی رو سرگرم پایان نامه نویسی بعد دفاع و بعد از اون تسویه حساب با دانشگاه بودم. البته کارای مربوط به دفاع رو دوستان مهربونم انجام دادن مخصوصا مژده که فقط بجام دفاع نکرد تهیه وسایل پذیرایی رو هم زحمتشو کشید. کاراری تسویه حسابمم کلا انجام داد داشتم فکر میکردم چقدر خوب میشد اگه اون دنیا هم یه دوست خوب داشتی که کار تسویه حسابتو انجام میداد ولی از همه دوستام مژده، زهراها، مریم ها، و مرضیه و معصومه و نسیم صمیمانه تشکر می کنم و البته از آقای کاظمی همکلاسی خوبم بخاطر راهنمایی هاش. تو اعمال تسویه نبودم اما دورا دور استرسشو داشتم و هی مدرک جدید میخواستن از جمله مدرک کاردانی ام که اونور دنیا تو پوشه کارشناسی نا...

به نام خدایی که از پشت پرچین های بلند نگران حال ما انسانهاست. سال 95 پرده ای از هست ها و نیست ها با پرش دید کوری در برابر ما نشسته بدترین خاطره این سال مرگ ناگهانی پسر دایی عزیزم بود که هنوزم ظرف باور من از قبولش سرباز میزنه از اول مرداد پس از مرگ پسردایی ام تا همین پنجشنبه اتی هر هفته یک مراسم تشیع و ترحیم تو اقوام و آشناها داشتیم .واقعا رمق امید در نهادمون نموند. امیرم اعتراض داره و میگه دیگه از قبرستون و مسجد و حسینیه بدم میاد و همیشه نگرانه  میگه نکنه نوبت ما بشه با فوت پسردایی ام یه مدتی علنی تارک دنیا شدم و پایان نامه رو کلا به قصد فراموشی بستم و کنار گذاشتم و نتونستم به موقع دفاع کنم. الان حدود یک ماهی میشه که د...

سال داره تموم میشه. نمی دونم من در انتهای این سال نشستم یا در امتداد لحظه های پر از ایهام از نیمه سوم بهمن ، در موجی از استرس که سونوگرافی بهم تحمیل کرد غوطه ور بودم و از این دکتر به اون دکتر و از این شهر به اون شهر، سرگردان بودم. آخرش در تاریخ 3 اسفند عمل جراحی شدم و برخلاف 48 ساعت اول بعد از عمل، الان حال بشدت وحشتناکی دارم. حال که چه عرض کنم اصلا حال ندارم همش حالت غش و ضعف. امیر برخلاف احساسات و عواطف افراطی همیشه، خیلی از بیماری و عمل و بستری شدن من تو بیمارستان راضی بود و بهم پیشنهاد داد که هر از چندگاهی از این کارا بکنم یا اگه من وقتشو نداشتم باباش زحمتشو قبول کنه. میگه اینجوری هم تند تند میریم مسافرت و هم من مهد نمیرم و ه...

از تاریخ8/9/94 امیر میره مهد تو این مدت هنوز نفهمیدم از مهد راضیه یا نه، چون رنگ رخسارش با گفتارش یکی نیست. البته روز اول مقاومت کرد که در برابر گریه ها و عجز و لابه من تسلیم شد و با گریه اومد منو بوسید و گفت مامان جونم بخدا میرم مهد فقط قول بده غصه نخوری تا حالت زود خوب شه، و خبر نداشت من از زور ناچاری و علیرغم میلم دارم میفرستمش مهد و نمی دونست تو دلم و قلبم سرم و مغزم چه غوغاییه، هنوزم بند بند بدنم رو انگار به سیخ کشیدن فکر میکنم امیرو گم کردم شبها هم که پیشمه استرس فردایی رو که نمی دونم داره با چه دلی گذران عمر لعنتی میکنه ، خواب از چشمام میگیره و بیقرارم میکنه کیفیت خواب خودشم نشون میده که اگه استرس اون از من بیشتر نباشه کمترهم نی...

خداوندا! اگر روزی‌ بشر گردی‌ ز حال بندگانت با خبر گردی‌ پشیمان می‌شوی‌ از قصه خلقت، از این بودن، از این بدعت. خداوندا تو مسئولی. خداوندا تو می‌دانی‌ که انسان بودن و ماندن در این دنیا چه دشوار است، چه رنجی ‌می‌کشد آنکس که انسان است و از احساس سرشار است همیشه و شاید فقط بخاطر ریتم زیبای این سه خط آخر، این شعر رو دوست داشتم ولی الان با تک تک سلول های بدنم دارم درک میکنم که دکتر شریعتی چی میگه واقعا انسان بودن و سخت تر از اون ،ماندن در این دنیا دشواره سهراب برای این درد دکتر شریعتی نسخه ای پیچیده که در وهله اول امیدی به تن بیمار انسانها میده ولی وقتی دقت میکنی میبینی قبلا این نسخه رو ا...

بازم یه غیبت طولانی داشتم، اینقدر زیاد که نمی دونم اگه بخوام خط به خط رویدادهای این مدت رو بنویسم حافظه م چند خط در میون یاری میکنه، ماشاءالله امیر محمد مردی شده ( بقول خودش). مرد کوچکی که آرزوهای بزرگی داره مثه خرید یه اسب قوی و بزرگتر از اون خریدن یک دایناسور یا اژدهااااااااا ترم دوم هم با تمام سنگینی که رو مغز و دوشمون داشت تموم شد و هنوزم پس لرزه های استرس امتحان آخر رو تو وجودم احساس میکنم.تقریبا میشه گفت سختی راه ادامه تحصیلات به آسانی تبدیل شده با تفاوت عکس شمارش معکوس جدایی از دوستانی از جنس بهشت.ولی یاد گرفتم که آرزومند سلامتی و سعادتشون باشم هر جا که هستن. به لطف خدا، اوضاع احوالم بهتره و از خدا میخوام تا سلامتی کامل دست منو ...

یک عالمه حرف دارم که تو دلم و نیمه ای از ذهنم سنگینی میکرد و با تمام تکالیفی که واسه هفته بعد دارم اومدم بار نگفته هام رو اینجا خالی کنم و برم. همه جوره دارم از خوب و از بد خوبش اینکه عده ای از هکلاسی های دوران کارشناسی رو به برکت شبکه های اجتماعی وایبر و واتساپ پیدا کردیم و از این بابت خیلی خوشحالم دوازده سال پیش که از هم جدا شدیم حتی موبایل هم نداشتیم فقط یه تلفن ثابت بهم دادیم و بعد مدتی به لطف مخابرات و تغییر شماره ها اونم از دستمون رفت. ولی الان دوباره دور هم جمع شدیم من که خیلی خوشحالم. بچه های ارشدم که دوروز درهفته دور هم جمعیم تو کلاس و تا توانش هست میگیم و میخندیم و شادیم و سرخوش(کلاه قرمزی،) و بقیه ساعات هفته هم تو وایبر و وا...